przez buszmen » poniedziałek, 12 marca 2012, 23:01
Sorry że tak dużo ale nie miałem jak tego przytoczyć a pochodzi z Kryminalistyki Mariusza Kulickiego
C. Badania szczegółowe pisma dowodowego w kontekście z porównawczym
1. Analiza cech treściowo-jezykowych (dotyczy głównie tekstów długich).
a) stopień opanowania języka pisanego:
- wysoki,
- przeciętny,
- niski;
b) styl (sposób uzewnętrzniania swoich myśli):
- zwięzły (prosty, lakoniczny),
- pompatyczny (górnolotny, kwiecisty, metaforyczny),
- obrazowy (opisowy);
c) słownictwo:
- bogate, ubogie,
- zawodowe (żargonowe),
- z regionalizmami (gwarowymi, dialektowymi),
- ordynarne (prostackie, niekulturalne, bezceremonialne),
- nieprzyzwoite (koprolalia);
d) składnia: poprawność budowy zdań, prawidłowość funkcji wyrazów
w zdaniu oraz poprawność zależności miedzyzdaniowych;
e) błędy:
- rzeczowe (znaczeniowe),
- gramatyczne,
- ortograficzne,
- interpunkcyjne,
- poprawność w powyższych zakresach.
2. Analiza cech formalnych pisma
a) typ pisma:
- stopień wyrobienia pisma (klasa pisma) - wyrobione, średnio wyro
bione, niewyrobione,
- czytelność pisma (czytelne, słabo czytelne, nieczytelne),
- ogólny obraz pisma (okrągłe, owalne, kanciaste, ostre);
b) naturalność pisma (spontaniczność):
- modulacja naciskowości (brak monotonii),
- płynność w owalach i przy zmianach kierunku linii graficznej,
- płynna modulacja adiustacji,
- jednolitość nachylenia, szerokości, wydłużeń, klasy i czytelności pisma,
- jednolitość cech ewentualnego regresu starczego, paragrafu lub innych
zaburzeń,
- brak albo adekwatna powtarzalność retuszy;
Oddziaływanie alkoholu na organizm jest zróżnicowane wpływem wielu czynników, z których najistotniejsze to ilość wchłoniętego alkoholu oraz indywidualna podatność na zatrucie, waga ciała, stan zdrowia, spożyty pokarm, stan emocjonalny, temperatura otoczenia. Ponieważ pisanie jest jednym z przejawów aktywności psychoruchowej, przeto i ono ulega dezorganizacji. Fakt ten przed laty nasunął w niektórych krajach pomysł wykorzystania testu graficznego jako wskaźnika upojenia alkoholowego - np. u kierowców.
Zmiany grafizmu idą na ogół w parze z zewnętrznymi objawami upojenia, które otoczenie postrzega jako świadectwo znacznej nietrzeźwości. Taki stopień nietrzeźwości np. u testatora w czasie sporządzania testamentu byłby traktowany jako podstawa uznania testamentu za nieważny (W, Połtawska, Ekspertyza sądowo-psychiatryczna w postępowaniu spadkowym testamentowym, Warszawa 1974, s. 61 i n.). Poalkoholowe zmiany grafizmu w miarę wzrostu stopnia nietrzeźwości mnożą się i pogłębiają, aby wreszcie osiągnąć poziom całkowicie dezorganizujący strukturę graficzną. Odpowiada to stopniowi upojenia, w którym osoba nie jest w stanie chodzić, składnie i sensownie mówić, czyli wszystkie funkcje motoryczne i intelektualne są porażone. Dopóki pismo zachowuje czytelność (orientacyjny poziom stężenia około 2,5 %o -3 %o alkoholu we krwi), może nadawać się do identyfikacji jego wykonawcy. Jak wykazały liczne badania, następujące zmiany w piśmie, analizowanym oczywiście w zestawieniu ze stosownym materiałem porównawczym, mogą być symptomami zwykłego, ostrego upojenia alkoholowego:
- powiększenie znaków graficznych,
- zwiększenie proporcji odstępów między wyrazowych,
- wzrost zamaszystości pisma,
- wzrost pochylenia pisma ukośnego, a czasem pochylenie prostego,
- zajmowanie większej powierzchni tym samym tekstem,
- wzrost liczby błędów ortograficznych,
- dodawanie zbędnych gramm,
- kątowe kreślenie zamierzonych owali,
- powtarzanie liter lub sylab,
- obniżenie poziomu słownictwa,
- opuszczanie liter,
- pogłębienie uproszczeń graficznych,
- ignorowanie liniamentu,
- powtarzanie adiustacji początkowych,
- falistość linii słów i wierszy,
- przestawianie liter lub sylab,
- chaotyczne zmiany nachylenia osi gramm,
- nagłe zmiany proporcji pisma,
- narastająca chaotyczność aż do granicy czytelności.
Zmiany grafizmu, jakie może powodować intoksykacja alkoholowa, mogą w podobnej postaci występować również przy zatruciach innymi substancjami, przy niektórych schorzeniach neurologicznych oraz psychiatrycznych, a także przy ogólnym fizycznym osłabieniu oraz w efekcie chorób wyniszczających organizm (np. zaawansowane stany nowotworowe). Nie bez wpływu jest również ewentualność spoczywania piszącej osoby w łóżku.
......................
G. Patologiczne zmiany grafizmu
Chorobliwe zmiany w obrębie pisma mają znaczenie dla ścigania i sądzenia nie dlatego, by na ich podstawie można było określać jednostki chorobowe (podobne objawy mogą mieć różną etiologię), lecz dlatego, że ich wystąpienie na dokumencie rękopiśmiennym:
- stanowi sygnał ewentualnej patologii mogącej czasem mieć wpływ na ważność dokumentu,
- stanowi jedną z cech identyfikujących wykonawcę,
- stanowi cechę umożliwiającą stwierdzenie fałszerstwa.
Stwierdzenie symptomów anormalności grafizmu daje asumpt do ewentualnych badań lekarskich wykonawcy pisma. Gdy z jakichś względów trzeba poprzestać na analizie formy i treści dokumentu (np. testamentu), sąd powinien zasięgnąć opinii konsylium złożonego z psychiatrów i eksperta pisma. Taki zespół biegłych powinien dysponować odpowiednim materiałem porównawczym oraz innymi dostępnymi danymi osobopoznawczymi. W szczególności starannego rozważenia wymaga psychiatryczno-prawny aspekt rozeznania i zdolności do czynności prawnych. Należy pamiętać, że niektóre rażące wręcz anomalie formy pisma nie muszą iść w parze z upośledzeniem funkcji intelektualnych piszącego. Na przykład jak wiadomo, rękopisy Leonarda da Vinci pisane były pismem lustrzanym (zob. T. Bilikiewicz, Psychiatria kliniczna, Warszawa 1973, s. 84). Utrudnienie lub wręcz niemożność kreślenia znaków graficznych bywa efektem np. porażeń nerwów uczestniczących w motoryce pisania. I odwrotnie, przy pozornie nie zaburzonym grafizmie dopiero analiza treści może nasuwać podejrzenie choroby psychicznej (urojeń, rozkojarzonego toku myślenia, gonitwy myśli, demencji itp.). Czytelne pismo osób anormalnych psychicznie nadaje się z reguły do badań identyfikacyjno-porównawczych.
W obrazie pisma ręcznego można spotkać efekty następujących zaburzeń neurologiczno-psychiatrycznych.
1. Hiperkineza czyli ruchy mimowolne. Mogą to być mimowolne ruchy dynamiczne, czyli utrzymujące się (czasem ze zmiennym nasileniem) w trakcie wykonywania zamierzonej czynności - a więc również w toku pisania, oraz ruchy statyczne, czyli spoczynkowe, mogące zaznaczać się na podłożu po zatrzymaniu środka pisarskiego. Ruchy mimowolne mogą mieć postać drżenia, czyli np. rytmicznych, o niewielkiej amplitudzie, szybkich ruchów ręki, czego efektem jest spotykany stosunkowo często tzw. „tremor linii graficznej". Mogą mieć również charakter pląsawiczy i wówczas przypominają groteskowe ruchy dowolne, wzmagające się przy czynnościach zamierzonych oraz w pobudzeniu emocjonalnym. Mogą to również być ruchy powolne, robaczkowe (atetotyczne) powodujące np. zmienne i dziwaczne ustawianie palców, albo ruchy gwałtowne, obszerne i szybkie (baliczne). Ruchy mimowolne mogą także mieć postać tików lub okresowych skurczów (zrywów) mięśniowych (mioklonii), czy wreszcie powolnych ruchów skręcających tułów wokół osi - zwłaszcza przy wykonywaniu czynności zamierzonych. Zróżnicowane graficzne efekty hiperkinez są trudne do symulowania.
2. Paragrafia odpowiada parafazji, czyli niemożności użycia w mowie
właściwych zgłosek, sylab i wyrazów oraz zastępowania ich (w mowie oraz
w piśmie) innymi.
3. Agrafia odpowiada zupełnej utracie zdolności wypowiadania się (afazji)
i polega na niemożności pisania - przy braku niedowładów ręki. Niemożność
pisania towarzyszy również apraksji, czyli niezdolności do wykonywania wyuczonych uprzednio czynności i ruchów złożonych.
4. Ataksja czyli niemożność zbornego wykonywania ruchów zamierzonych. W przypadku pisania towarzyszą temu ostre wychylenia linii pisma i całkowity bezład graficzny.
........................
To mój skrótowy wybór