przez tujs » środa, 8 października 2008, 14:05
poniżej zamieszczam fragmenty uzas. poprzedniego weta Prezydenta
wg mnie nic poza tym, iż mamy obecnie inną porę roku się nie zmieniło
Ustawa z dnia 25 czerwca 2008 r. zmieniająca ustawę o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw, ustawę
o prokuraturze oraz ustawę – Prawo o ustroju sądów powszechnych –
w przypadku wejścia w życie – uniemożliwi nagradzanie sędziów z długoletnim stażem orzeczniczym, nienagannie wykonujących swoje obowiązki i z różnych przyczyn nieaspirujących do objęcia stanowisk sędziowskich w sądach wyższych. Ustawa likwiduje oczekiwaną przez środowisko sędziowskie instytucję tzw. awansu poziomego i tym samym, wbrew obietnicy ustawodawcy z 2007 r., negatywnie wpływa na sytuację sędziów z długoletnim stażem, których, w imię dobra wymiaru sprawiedliwości, należy powstrzymać od porzucenia togi sędziowskiej na rzecz wykonywania innego, nieporównywalnie lepiej opłacanego zawodu prawniczego.
Odmowa podpisania ustawy nie jest spowodowana wyłącznie kierowanymi do Kancelarii Prezydenta RP licznymi apelami środowiska sędziowskiego o zawetowanie ustawy, jest przede wszystkim reakcją Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na sposób, w jaki Rząd jako projektodawca oraz reprezentanci Sejmu i Senatu, z pominięciem konstytucyjnego wymogu równoważenia władz, wpływają na status sędziów i z narażeniem prawidłowości funkcjonowania państwa demokratycznego niewłaściwie zabezpieczają pozycję materialną osób ferujących wyroki w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej konsekwentnie domaga się zmiany zasad wynagradzania sędziów. W oparciu o upoważnienie zawarte w art. 91 § 8 ustawy z dnia 27 lipca 2007 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070, z późn. zm.), w maju br. przekazał do kontrasygnaty Prezesowi Rady Ministrów nowelizację rozporządzenia z dnia 6 maja 2003 r. w sprawie stawek podstawowych wynagrodzenia zasadniczego sędziów sądów powszechnych, asesorów i aplikantów sądowych oraz stawek dodatku funkcyjnego sędziów (Dz. U. Nr 83, poz. 761, z późn. zm.). W przekazanym do kontrasygnaty rozporządzeniu proponowano, by wielokrotność kwoty bazowej stanowiąca podstawę dla ustalania wynagrodzenia zasadniczego sędziego sądu apelacyjnego wzrosła z 4,8 do 5,7. Odpowiednio przewidziano również zwiększenie wskaźnika mnożnikowego w stosunku do wynagrodzenia zasadniczego sędziego sądu okręgowego (z 4,0 do 4,7), sędziego sądu rejonowego (z 3,3 do 3,9) oraz asesora sądowego (z 2,5 do 2,9).
Akt Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej nie uzyskał kontrasygnaty Prezesa Rady Ministrów pomimo pozytywnej opinii Krajowej Rady Sądownictwa.
Celem odmowy podpisania ustawy, poza zakwestionowaniem zawartych w niej regulacji, jest również umożliwienie powrotu do dyskusji dotyczącej statusu sędziów i w konsekwencji spowodowanie podjęcia pilnych działań zmierzających do zmiany zasad wynagradzania sędziów. Zmiana zasad wynagradzania sędziów jest niezbędna, ponieważ sędziowie są jedyną kategorią zawodową, której warunki pracy i wynagrodzenie stanowią przedmiot wyraźnej regulacji konstytucyjnej, sama zaś systematyka Rozdziału VIII, a także usytuowanie przepisu art. 178 ust. 2 Konstytucji, jednoznacznie wskazują, że obydwa te elementy wpisane są w konstrukcję ustrojowej pozycji sędziów. Celem normy konstytucyjnej jest stworzenie realnych, odpowiednich podstaw i gwarancji właściwego wypełniania przez sędziów fundamentalnej dla demokratycznego państwa prawnego funkcji orzeczniczej.
Konstytucja nakłada na ustawodawcę zwykłego szczególne obowiązki zarówno w odniesieniu do kształtowania poziomu tych wynagrodzeń, jak i tworzenia gwarancji ich ochrony. Problematyka związana z sytuacją sędziów powinna być postrzegana przede wszystkim w kontekście szeroko rozumianego dobra wymiaru sprawiedliwości.
Ustawa z dnia 25 czerwca 2008 r. zmieniająca ustawę o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw, ustawę o prokuraturze oraz ustawę – Prawo o ustroju sądów powszechnych, jest kolejnym przykładem nieuwzględniania przez ustawodawcę potrzeby zapewnienia sędziom właściwych warunków pracy i wynagrodzenia. Pojawia się teza o zagrożeniu dla właściwego funkcjonowania władzy sądowniczej. Potwierdzeniem takiej opinii jest zapowiedź środowiska sędziowskiego doprowadzenia poprzez spory sądowe do oceny zgodności z Konstytucją obecnych aktów normatywnych dotyczących płac sędziów.
Zgodnie z ustawą z dnia 29 czerwca 2007 r., z dniem 1 lipca 2008 r., sędziowie sądów rejonowych oraz sędziowie sądów okręgowych, którzy pełnią służbę na zajmowanych stanowiskach co najmniej piętnaście lat i po osiągnięciu drugiej stawki awansowej wynagrodzenia zasadniczego wykonują swoją pracę bez zastrzeżeń, a ponadto nie zostali ukarani karą dyscyplinarną, mogą występować z wnioskami o powołanie odpowiednio na stanowisko „sędziego sądu okręgowego w sądzie rejonowym” albo „sędziego sądu apelacyjnego w sądzie okręgowym”. Oba stanowiska są równorzędne pod względem płacowym ze stanowiskami odpowiednio sędziego sądu okręgowego i sędziego sądu apelacyjnego. Powoływanie na nowe stanowiska dokonywane byłoby bez potrzeby tworzenia wolnego lub zwolnienia stanowiska sędziowskiego, bowiem sędziowie w ten sposób uhonorowani nadal zajmowaliby miejsce służbowe w sądzie niższym. Sędziowie powołani na stanowisko „sędziego sądu okręgowego w sądzie rejonowym” albo „sędziego sądu apelacyjnego w sądzie okręgowym” zachowaliby inwestyturę w dotychczasowym zakresie, a do orzekania w sądzie wyższym mogli by być wyznaczani w drodze delegowania, tak jak na stanowiskach niższych.
O aprobacie przez sędziów instytucji „awansu poziomego” świadczą wnioski kierowane do prezesów właściwych sądów przez sędziów spełniających kryteria powołania na wyższe stanowiska sędziowskie wprowadzone ustawą
z 2007 r., i to pomimo uchwalenia przez Sejm ustawy znoszącej nową formułę awansu sędziowskiego.
O aprobacie możliwości poziomego awansowania świadczy również treść apeli kierowanych do Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z prośbą o odmowę podpisania ustawy z dnia 25 czerwca 2008 r. .W petycjach sędziów zasadnie wskazuje się na podstawowy walor rozwiązań przyjętych przez ustawodawcę w 2007 r., to jest uwzględnienie sytuacji sędziów orzekających w sądach mających siedziby w mniejszych ośrodkach.
Faktem jest, że dostęp do wyższych stanowisk sędziowskich (sędziego sądu okręgowego i sędziego sądu apelacyjnego) jest ograniczony i najczęściej powołanie na wyższe stanowisko sędziowskie, odbywające się w drodze konkurencyjnego wyboru przez Krajową Radę Sądownictwa, musi się wiązać także ze zmianą miejsca zamieszkania lub podjęcia uciążliwych dojazdów do sądu wyższego, co w wielu przypadkach jest znacznym utrudnieniem w różnych sytuacjach życiowych i rodzinnych. Dlatego praktyka dowodzi, że do sądów wyższych instancji zwykle awansują sędziowie z miasta, w którym siedzibę ma tenże sąd. Także ograniczona liczba stanowisk w sądach wyższych instancji, zwłaszcza w mniejszych jednostkach sądowych, nie daje rzeczywistej możliwości awansu wielu wybitnym sędziom, którzy wiele lat swojej służby sędziowskiej zmuszeni są wykonywać w sądach rejonowych. Środowisko sędziowskie z wielkim zadowoleniem i nadziejami odebrało uchwalenie ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. Uznano, że jest to pierwszy od wielu lat krok w kierunku wzmocnienia pozycji sędziego i stworzenia długofalowej ścieżki kariery sędziego pozwalającej na zatrzymanie w zawodzie najlepszych sędziów.
Koncepcja tzw. awansu poziomego, mającego stanowić formę nagradzania w szczególności dobrych sędziów z długoletnim stażem, nie jest zgodna z planowaną przez obecną ekipę rządową reformą sądownictwa powszechnego, a zwłaszcza z projektowanym przez tę ekipę modelem kariery sędziowskiej.
Jednakże na podstawie jedynie ogólnych twierdzeń o mającej nastąpić w przyszłości zmianie modelu kariery sędziowskiej trudno obecnie odnieść się do planowanej reformy. Faktem jest natomiast, iż zapowiedź jej wprowadzenia poprzedza odebranie sędziom oczekiwanej przez nich możliwości awansu poziomego.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej uznając, że wymiar sprawiedliwości będzie funkcjonował prawidłowo, jedynie wtedy gdy warunki pracy sędziów oraz ich wynagrodzenia będą adekwatne do godności urzędu sędziego oraz zakresu jego obowiązków, z aprobatą przyjmie rozwiązania zmierzające do faktycznej poprawy sytuacji sędziów. Ustawa z dnia 25 czerwca 2008 r. zmieniająca ustawę o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw, ustawę o prokuraturze oraz ustawę – Prawo o ustroju sądów powszechnych, tego warunku nie spełnia.
Ostatnio edytowano środa, 8 października 2008, 18:08 przez tujs, łącznie edytowano 2 razy