1% podatku dla sędziów i ich bliskich będących w potrzebie.

[ujw]

Mała Natalka z ulotek zamieszczonych przez Sandiego jest córką mojej koleżanki z pracy. Prośba jest umieszczana przeze mnie od dwóch chyba lat. Mała ledwo stoi, ale nadal nie chodzi, choć bardzo chce...i jeszcze tańczyć... chce... i pójść do szkoły, też. Są też inne schorzenia, o których już w tej ulotce nie ma...a będące skutkiem przepukliny kręgosłupa....i związane z tym nawracające infekcje, i wieczna obecność lekarzy, szpitali, badań...i koszty.

[Łukasz]

Zwrócił się do mnie o pomoc w rozpowszechnieniu jego prośby kolega sędzia, członek warszawskiego oddziału Iustitii Artur Rycak (chyba nie jest forumowiczem stąd sam tej prośby nie zamieści).

Cóż ja mogę napisać poza tym, że każda pomoc się przyda. Być może będzie to możliwe zwłaszcza teraz, gdy nadchodzi okres rocznych rozliczeń podatkowych. Wejdźcie na poniższy link do strony internetowej i wszystko będzie jasne.

Proszę zatem o rozważenie przekazania 1% podatku w ramach rozliczenia za 2012 r. na synka Artura - Dominika. W celu przekazania tej kwoty na konto w Fundacji trzeba w PIT 37 w poz. 123 wpisać nr KRS fundacji 0000037904, w poz. 124 kwotę 1%, zaś w poz. 125 (cel szczegółowy) „na rehabilitację Dominika Rycak, nr 4099”.

Dominik ma subkonto w Fundacji Dzieciom „Zdążyć z Pomocą”.
Dominika strona: www.dominikrycak.pl

[adela]

Sandi, Ula, niczego nie mogę odczytać z tej ulotki. Za małe literki a nie udało mi się powiększyć

[jarocin]

W imieniu naszej koleżanki - sędzi z Poznania prośba o pomoc dla Jej synka - Kacperka
Jego braciszek też choruje, więc rodzice są bardzo dzielni i odrobina naszej pomocy by się przydała

http://dzieciom.pl/podopieczni/11426

[markosciel]

UWAGA MODY I ADMINI

Proponuję stworzenie jednego posta w którym będą wklejane wszystkie prośby o 1% z PIT. Myślę, że to znacznie ułatwi wszystkim podejmowanie decyzji. A najstarsze prośby nie zostaną zapomniane

[Adams]

Mając trochę doświadczenia w tym temacie powiem, że ja jestem przeciwny przeznaczaniu 1% na rzecz konkretnej osoby. Takie osoby samodzielnie nie mogą zbierać 1% więc muszą korzystać z konta jakiegoś stowarzyszenia bądź fundacji, które w zasadzie nic z tego nie mają. Wprawdzie wiem, że niektóre organizacje potrącają sobie ze zgromadzonych funduszy 10 czy tez 20% ale reszta jest do dyspozycji danej osoby, która może wydatkować te pieniądze jak sama chce. Powoduje to, iż organizacje pożytku publicznego zwłaszcza te mniejsze, które nie prowadzą żadnej działalności gospodarczej, tracą bardzo poważne pieniądze i muszą ograniczać swoją działalność, zwłaszacz teraz kiedy zlikwidowano możliwość zasądzania świadczeń pieniężnych poprzez utworzenie Funduszu Pomocy Pokrzydzonym. Tak więc jeżeli przekazujemy 1% podatku przekazujmy go na daną organizację a nie konkretną osobę. Z tych pieniędzy bowiem korzystają wówczas wszyscy członkowie stowarzyszenia, także ci którzy mają ograniczone możliwości zbierania na swoją rzecz 1%.

[katelra]

Mając trochę doświadczenia w tym temacie powiem, że ja jestem przeciwny przeznaczaniu 1% na rzecz konkretnej osoby.

a mógłbyś uchylić rąbka tajemnicy odnośnie owego doświadczenia?

[Adams]

Dziesięć lat temu byłem jedną z osób, które zakładały stowarzyszenie na rzecz dzieci niepełnosprawnych, i do tej pory jestem jego członkiem. Mam niepełnosprawnego syna, tak więc myślę że te problemy znam dość dobrze.

[katelra]

Każdy ma swój punkt widzenia. Znam argumenty te i przeciwne. Nie miejsce jednak tutaj by się nimi dzielić. Uważam jednak za konieczne sprostowanie kilku wygłoszonych tutaj twierdzeń. Otóż zupełnie nieuzasadniony i nieprawdziwy jest pogląd, że

niektóre organizacje potrącają sobie ze zgromadzonych funduszy 10 czy tez 20% ale reszta jest do dyspozycji danej osoby, która może wydatkować te pieniądze jak sama chce.

jeśli bowiem ktoś korzysta z możliwości zbierania środków na pomoc własnemu dziecku w ramach fundacji to wydatkowanie tych środków podlega regulacji statutowej i musi być zgodne z celami fundacji. Nie ma tutaj żadnej dowolności.

Powoduje to, iż organizacje pożytku publicznego zwłaszcza te mniejsze, które nie prowadzą żadnej działalności gospodarczej, tracą bardzo poważne pieniądze i muszą ograniczać swoją działalność, zwłaszacz teraz kiedy zlikwidowano możliwość zasądzania świadczeń pieniężnych poprzez utworzenie Funduszu Pomocy Pokrzydzonym.

niczego nie tracą mogą jedynie nie zyskać tyle ile by chciały... Mają wszakże możliwości swojej autoreklamy i zachęcenie tych pozostałych kilkudziesięciu procent podatników (tak tak, tylko ok.40 % wspiera opp) by zechciały przeznaczyć część podatku na ten właśnie cel. Jeśli chodzi o pozyskiwanie środków na konkretne dziecko to żmudna i niewdzięczna rola rodzicow, nie fundacji...To niemalże żebranie o pomoc dla swojego dziecka w sytuacji kiedy państwo w żaden sposób nie realizuje konstytucyjnie zagwarantowanych praw do ochrony chorych i niepełnosprawnych..

I jeszcze jedno

Tak więc jeżeli przekazujemy 1% podatku przekazujmy go na daną organizację a nie konkretną osobę. Z tych pieniędzy bowiem korzystają wówczas wszyscy członkowie stowarzyszenia, także ci którzy mają ograniczone możliwości zbierania na swoją rzecz 1%.

twierdzenie nieprawdziwe. Nieprawdą jest, że z środkow tych będą korzystali wszyscy. Po pierwsze zawsze istnieć będą kryteria dochodowe a więc ci lepiej sytuowani nigdy z niczego nie skorzystają. Po drugie żadna organizacja nie jest w stanie pomóc wszystkim w indywidualnym procesie leczenia. To mrzonki i uogólnienia. Każde dziecko jest inne, choruje na coś innego i potrzeba mu zindywidualizowanej rehabilitacji. Nierzadko w domu. Dojazd do jakiejś zinstytucjonalizowanej placowki jest często niemożliwy. Te dzieci pozostałyby w domu bez żadnej pomocy. Ponadto gloszenie takich zasad przypomina mi dawne dzieje kiedy jednostka stała na dalekim planie za formacją...

[Adams]

Możemy się nie zgadzać w pewnych kwestiach i inaczej na nie patrzeć ale nie pisz mi że moje niktóre twierdzenia nie są prawdziwe, bo przedstawiłem swoje stanowisko w opraciu o moję kilkudziesięcioletnie doświadczenie w tym zakresie a nie moje widzimisię.

[andrzej74]

No i masz, ważna sprawa, a tu tego typu dyskusja. Od początku istnienia tej możliwości oddaje 1%, jak do tej pory na dwoje kotnkretnycvh dzeciaków, ale na konta chyba organizacji, nr wskazane przez rodziców.
Niezależnie od tego, nie pamiętam jak to sie nazywa, co miesiąc z mojego wynagrodzenia idzie jakaś kwota dla nazwijmy to "sędziów w potrzebie".
Pomagajmy jesli możemy, bo nigdy nic nie wiadomo....

[katelra]

Możemy się nie zgadzać w pewnych kwestiach i inaczej na nie patrzeć ale nie pisz mi że moje niktóre twierdzenia nie są prawdziwe, bo przedstawiłem swoje stanowisko w opraciu o moję kilkudziesięcioletnie doświadczenie w tym zakresie a nie moje widzimisię.

możliwość odliczania 1% podatku pojawiła się kilka lat temu co czyni niezwykle niewiarygodnym "kilkudziesięcioletnie doświadczenie w tym zakresie"...

a propos "nie pisz mi" to publiczne forum a moje posty przedstawiają moje stanowisko..

Pomagajmy jesli możemy, bo nigdy nic nie wiadomo....

otóż to

[Adams]

Możemy się nie zgadzać w pewnych kwestiach i inaczej na nie patrzeć ale nie pisz mi że moje niktóre twierdzenia nie są prawdziwe, bo przedstawiłem swoje stanowisko w opraciu o moję kilkudziesięcioletnie doświadczenie w tym zakresie a nie moje widzimisię.

możliwość odliczania 1% podatku pojawiła się kilka lat temu co czyni niezwykle niewiarygodnym "kilkudziesięcioletnie doświadczenie w tym zakresie"...

a propos "nie pisz mi" to publiczne forum a moje posty przedstawiają moje stanowisko..

Pomagajmy jesli możemy, bo nigdy nic nie wiadomo....

otóż to

Wygrałaś!! Zgadzam się z Tobą w zupełności i w ten sposób kończę tą bezsensowną wymianę zdań.

[kazanna]

czy istnieje stowarzyszenie wspierające sędziów , pracowników sądów i ich rodziny w potrzebie - podobnie jak to jest w prokuraturze ?
http://www.fundacja-prokuratura.pl/

[promo]

Nie słyszałam o takim...

[kazanna]

szkoda. powinniśmy o tym pomysleć, zwłaszcza że potrzeby są wielkie. W takim razie muszę się zdecydować na kogoś konkretnie...

[Darkside]

Bardzo dziękuję za dużą sympatię okazaną dotychczas Andrzejkowi.

Sytuacja jest o tyle trudna , ze zespołów genetycznych się nie
leczy , można zapobiegać niektórym komplikacjom

Proszę o dalsze dopingowanie małego człowieka w nierównej walce z
losem.

Informacje o małym człowieku i sposobie pomocy znajdują się na
jego stronie http://www.andrzejek szekiel.pl

Agnieszka Pieńkowska-Szekiel

Na prośbę naszej koleżanki zamieszczam otrzymanego od niej maila z podziękowaniem za dotychczasową pomoc i prośbą o dalsze wsparcie Andrzejka.

[Włóczykij]

czy istnieje stowarzyszenie wspierające sędziów , pracowników sądów i ich rodziny w potrzebie - podobnie jak to jest w prokuraturze ?
http://www.fundacja-prokuratura.pl/

nie odpaliłam linku, ale my mamy taką fundację i generalnie systematycznie z naszego wynagrodzenia ida driben zadeklarowane kwoty (już nie pamiętam, bo to tak dlugo trwa, czy 10 zł miesięcznie, ale można było inaczej deklarować)
zostało zalożone w związku z poważna chorobą sędziego z naszego terenu i dzięki oepracji zagranicznej przeżył ładnych parę lat więcej, a że pomysł i środki zostały, więc była kontynuacja, ale w tej chwili szczegółów nie znam (rozumie, że jest zainteresowanie, żeby posustalać, więc po niedzieli)

[promo]

Masz rację
Fundacja na rzecz Niesienia Pomocy Pracownikom Wymiaru Sprawiedliwości
http://bazy.ngo.pl/search/info.asp?id=97241

[Włóczykij]

ta o której piszę jest raczej z północy kraju, ale byłby podobna do tej (z tego, co kojarzę jej założenia)

[Dreed]

Nasz 1% dla potrzebujących (kolejność wg daty dodania) Proszę o zgłaszanie nowych naszych małych przyjaciół !

Krzyś Bednarczyk

Krzyś Bednarczyk, ur. 6 kwietnia 2006 r. schorzenia: ciężka dysplazja oskrzelowo-płucna. przewlekła niewydolność oddechowa. rozedma. nadciśnienie płucne.

Krzyś urodził się jako wcześniak z masą 820 g, otrzymał tylko 1 punkt w skali APGAR Przez długie tygodnie był podłączony do respiratora. Przeszedł 3 poważne operacje i czekają go kolejne. Pierwszy raz zobaczył dom, kiedy miał osiem miesięcy. Ze względu na postępującą dysplazję oskrzelowo-płucną i rozedmę płuc wymaga tlenoterapii. W ocenie lekarzy ma bardzo niewielkie szanse, aby uniezależnić się od tlenu.
Aby Krzyś mógł być w domu, potrzebny jest odpowiedni sprzęt i lekarstwa. Chcąc uchronić syna przed infekcjami, a tym samym postępem choroby, musimy zaszczepić go przeciwko wirusowi RSV. Krzyś potrzebuje 5 dawek rocznie, każda kosztuje ok. 8000 zł. Potrzebny jest również przenośny koncentrator tlenu (16 000 zł), aby móc wozić Krzysia do lekarzy i zapewnić mu możliwość normalnego rozwoju.
Wszystkie oszczędności przeznaczyliśmy już na leczenie i rehabilitację, a koszt dalszej terapii przekracza nasze możliwości finansowe. Dlatego prosimy Was o pomoc.
Anna i Piotr Bednarczyk.

Wpłaty prosimy kierować na konto:
Fundacja Dzieciom "Zdążyć z Pomocą"
nr konta:
41 1240 1037 1111 0010 1321 9362
tytułem:
darowizna na leczenie i rehabilitację Bednarczyk Krzysztof

Antoś Kasperek

Szanowni Państwo,
zwracamy się z uprzejmą prośbą o przekazanie na rzecz naszego chorego synka 1% podatku dochodowego, jaki może zostać dobrowolnie przekazany w zeznaniu podatkowym za rok 2007 na rzecz organizacji pożytku publicznego.
Antoś posiada subkonto, by zbierać środki na Jego leczenie i rehabilitację, założone w Fundacji „Na ratunek dzieciom z chorobą nowotworową”, która jest właśnie organizacją pożytku publicznego. Oto jej dane:
Fundacja: „Na ratunek dzieciom z chorobą nowotworową”
ul. Świdnicka 53
50-030 Wrocław
Numer KRS: 0000086210


WAŻNE: Aby Państwa środki dotarły na właściwe subkonto prosimy o umieszczenie w składanym zeznaniu PIT, w rubryce zatytułowanej: „Inne informacje, w tym ułatwiające kontakt z podatnikiem” zwrotu: „Dla: Antoni Kasperek”.

Gabrysia Konieczna

http://dzieciom.pl/podopieczni/4148

Maja Matejuk

http://dzieciom.pl/podopieczni/9345

Natalka Liżyńska

http://img31.imageshack.us/img31/118/natalkad.png

Piotruś Wester

U Piotrusia ( ma 3 lata i 8 miesięcy) w lipcu 2009r. zdiagnozowano całościowe zaburzenia rozwojowe, są to zaburzenia ze spektrum autyzmu, które polegają na zaburzeniach w komunikacji werbalnej i niewerbalnej, zaburzeniach zachowania oraz zaburzeniach w zakresie zdolności poznawczych.Piotrek wymaga terapii psychologicznej, logopedycznej, pedagogicznej i integracji sensorycznej. W chwili obecnej Piotruś uczestniczy w prywatnej terapii psychologicznej i integracji sensorycznej (10 godzin tygodniowo), których koszt to ponad 2,5 tysiąca złotych miesięcznie. Potrzebuje jeszcze intensywnej terapii logopedycznej. Niezbędne będzie także zatrudnienie asystenta- nauczyciela „cień” do przedszkola dla Piotrka, aby pomógł mu komunikować się z innymi dziećmi oraz pomógł mu funkcjonować w środowisku przedszkolnym. Piotrek potrzebuje również terapii uwagi słuchowej, której koszt to około 4 tys. zł.

Na terapię prowadzoną przez publiczną służbę zdrowia czekamy już prawie rok i prawdopodobnie rozpoczniemy ją dopiero w 2011r., ale wtedy będzie już za późno... Dla tego typu zaburzeń efekty przynosi tylko intensywna terapia w ramach tzw. wczesnej interwencji, tj. pomiędzy 2. a 5-tym rokiem życia, kiedy mózg dziecka jest najbardziej elastyczny i można przełamać schematy w zachowaniu dziecka i nauczyć go nowych wzorów zachowań.

Piotruś rozpoczął terapię w lipcu 2009 r. i już widzimy bardzo duże postępy, szczególnie w indywidualnym kontakcie, jednak dopiero po latach intensywnej terapii będzie można ocenić stan Piotrka i wydać ostateczną diagnozę. Właśnie ze względu na konieczność prowadzenia intensywnej terapii przez wiele lat zdecydowaliśmy się na utworzenie subkonta w Fundacji zajmującej się pomocą dla dzieci autystycznych i ich rodzin, aby zbierać środki, które pozwolą na kontynuację rozpoczętej terapii i dadzą nadzieję na poprawę stanu Piotrusia.

Nasza fundacja, która prowadzi subkonto dla Piotrusia to:

Fundacja pomocy osobom z zaburzeniami ze spektrum autyzmu oraz ich rodzinom SILENTIO

UL. JAGIELSKA 57 B
02-886 WARSZAWA
TEL: 609 777 969
e-mail: fundacja@silentio.pl
http://www.silentio.pl

Fundacja "SILENTIO"
KRS - 0000326128 , z dopiskiem wpłata na leczenie i rehabilitację Piotra Westra

Andrzejek Szekiel

Andrzejek urodził się z niezdiagnozowaną dotąd w Polsce postacią zespołu Klinefeltera.

Dziekuje za wiarę w Andrzeja , Wasza pomoc pomaga nam uporać się z dniem codziennym i pobytami w klinice.
Andrzej wyglada bardzo fajnie , ale nic nie funkcjonuje u niego prawidlowo , zespół genetyczny uposledza kazdą komorkę.

Prosze o dalsze wspieranie tego dzielnego człowieka - aktualne informacje znajdują się na jego stronie Andrzej jest najsympatyczniejszym czlowiekiem jakiego znam , sami zobaczcie ...
Agnieszka Pieńkowska-Szekiel
http://andrzejekszekiel.pl/

Ninusia Meszko

Jestem tak ciekawą świata dziewczynką, że postanowiłam urodzić się już w 23 tygodniu ciąży, ważąc jedyne 550 g. (byłam tak mała, że mieściłam się w dłoni swojego taty) Wbrew statystykom, które dawały mi 1% szansy na życie, oraz opiniom wielu lekarzy, uparłam się żeby żyć.
Mając ponad jedenaście miesięcy, wreszcie opuściłam szpital i po raz pierwszy rodzice zabrali mnie do domu. Często słyszę, że to prawdziwy cud, że żyję.
Niestety, tak wczesne przyjście na świat spowodowało szereg powikłań. Potrzebuję ciągłego wsparcia oddechu, moje płuca nigdy nie będą tak wydajne jak u zdrowych dzieci (dysplazja oskrzelowo-płucna). Nie przełykam i nie mam odruchu ssania (jestem karmiona sondą). Cały czas trwa walka o mój wzrok (retinopatia 4 stopnia). Cierpię też na głęboki niedosłuch - 90 dB. (słyszę tylko to, co jest głośniejsze od przejeżdżającego pociągu).


1. KRS Fundacji Dzieciom „Zdążyć z Pomocą”: 0000037904,
2. Imię i nazwisko podopiecznego wpisujemy w rubryce "Informacje uzupełniające- cel szczegółowy 1%: 9927 Meszko Nina
WAŻNE!!! W PIT nie wpisuje się nigdzie numeru konta

Jasiu Marcinkowski

Kochani, od 5 miesiąca życia choruję na padaczkę lekooporną. Choroba ta ma wpływ na mój ogólny rozwój psychoruchowy. Niestety moja mamusia nadal czeka na mój pierwszy uśmiech.

Aby przekazać 1% podatku na konto Jaśka, nie trzeba samemu wpłacać pieniążków. Urząd Skarbowy
przekaże je za WAS, wystarczy PRAWIDŁOWO WYPEŁNIĆ zeznanie podatkowe, tj. podać
nr KRS: 0000037904 oraz koniecznie w rubryce INFORMACJE UZUPEŁNIAJĄCE
-cel szczegółowy % podać informacje:
1% dla Jasia Marcinkowskiego (9398 ) .
Darowizny można również wpłacać na konto:
FUNDACJA DZIECIOM „ZDĄŻYĆ Z POMOCĄ”
01-685 Warszawa, ul. Łomiańska 5;
KONTO: Bank Pekao S.A./Warszawa
41 1240 1037 1111 0010 1321 9362
z dopiskiem: 9398 MarcinkowskiJaś- darowizna na pomoc i ochronę zdrowia
Dziękujemy, Jaś z Rodzicami, metaxa@poczta.fm

Grześ Cichocki

"Mój synek Grześ ma 8 lat i nie do końca zdiagnozowane zaburzenia ze spektrum autyzmu, aby mógł chodzić do szkoły integracyjnej i obserwować zdrowe dzieci powinien mieć stałego asystenta, takiego asystenta nasz system nie refunduje.... a terapia Grzesia opiera się na obserwacji relacji społecznych, zbieram więc 1% dla niego i powinnam zebrać nie mniej niż 10 000zł, aby móc samej sfinansować mu asystenta na przyszły rok szkolny".

Jeżeli jeszcze nie wypełniliście PIT, proszę rozważcie pomoc w postaci 1 % podatku. .

Fundacja "Promyk Słońca" w Warszawie. Nr KRS to 0000090215. Koniecznie z dopiskiem: dla Grzesia Cichockiego

SSO Wrocław Magdalena Cichocka

Dominik Rycak

Proszę zatem o rozważenie przekazania 1% podatku w ramach rozliczenia za 2012 r. na synka Artura Rycaka - Dominika. W celu przekazania tej kwoty na konto w Fundacji trzeba w PIT 37 w poz. 123 wpisać nr KRS fundacji 0000037904, w poz. 124 kwotę 1%, zaś w poz. 125 (cel szczegółowy) „na rehabilitację Dominika Rycak, nr 4099”.

Dominik ma subkonto w Fundacji Dzieciom „Zdążyć z Pomocą”.
Dominika strona: http://www.dominikrycak.pl

Kacperek Trzciński

http://dzieciom.pl/podopieczni/11426

[ossa]

[hidden]Jaś, Franio i Ewa rodzeństwo Oczkowskich[/hidden]

http://dlajasia.org/jak-przekazac-1-podatku/

Dopisałam jeszcze Ewę, która jest najstarsza z rodzeństwa i od urodzenia cierpi na genetyczną chorobę galaktozemię. Cała trójka w zasadzie cieżko i nieuleczlnie chora. Bardzo potrzebują pomocy!!!!

[koriolan]

W imieniu mojej koleżanki z pracy, forumowiczki, po zmianach serwera nie korzystającej z forum, przekazuje serdeczną prośbe o pomoc dla dziecka, małej Amelii Woźnica, przekazywanie 1% podatku na rzecz:
Fundacja Iskierka
KRS 0000248546
Cel szczegółowy: Amelia Woźnica

http://www.fundacjaiskierka.pl

Pozdawiam i dziękuje

[lukaszja]

Witajcie!

Piszę w sprawie pewnego bardzo sympatycznego Jerzyka. Jerzyk ma 3,5 roku, jest moim chrześniakiem i synkiem sędzi Katarzyny Araszkiewicz - mojej siostry. Dziękuję za każde wsparcie, pozdrawiam, Łukasz Jabłoński
[offtopic]Zwracamy się do Was z ogromną prośbą o pomoc i wsparcie w gromadzeniu funduszy na leczenie i rehabilitację naszego synka Jerzego Araszkiewicza, u którego zdiagnozowano autyzm dziecięcy.
Długotrwała i intensywna rehabilitacja wymaga dużych nakładów finansowych, dzięki niej nasz syn ma szanse na samodzielne życie, bez niej powoli będzie zamykał się w swoim świecie.
Pomóc Jerzykowi można na dwa sposoby:
1.
Przekazując 1% swojego podatku dochodowego. Wystarczy, że w formularzu podatkowym wpisany zostanie numer KRS fundacji:
numer KRS 0000326128 oraz Cel szczegółowy : 128 Araszkiewicz Jerzy
2.
Wpłacając w dowolnym momencie roku podatkowego dobrowolną wpłatę - darowiznę - na subkonto Jerzyka założone w Fundacji SILENTIO

Fundacja "SILENTIO"
Bank PKO SA
78 1240 1125 1111 0010 2835 9305
Tytułem:
128 - Araszkiewicz Jerzy (darowizna na pomoc i ochronę zdrowia)
Wpłaty z zagranicy: Kod SWIFT: PKOPPLPW
IBAN: PL 78 1240 1125 1111 0010 2835 9305
Tytułem:
128 - Araszkiewicz Jerzy (darowizna na pomoc i ochronę zdrowia)
Będziemy wdzięczni za każdą pomoc,
Katarzyna i Michał Araszkiewicz

http://www.silentio.pl/podopieczni/aras ... jerzy-128/
http://www.dlajerzyka.wroclaw.pl[/offtopic]

[katelra]

Jeśli nie jest Wam obojętny los niepełnosprawnych to proszę przeczytajcie; warto chociaż wiedzieć, że rodzice starają się jak mogą by zainteresować polityków swoją trudną sytuacją...


Bydgoszcz, 26 maj 2013r.
LIST OTWARTY

Pan Jarosław Duda
Pełnomocnik Rządu Do Spraw Osób Niepełnosprawnych

Szanowny Panie Ministrze,
W imieniu i z umocowania rzeszy Rodziców dzieci niepełnosprawnych, zwracam się do Pana o podjęcie działań wobec złagodzenia niepokojów społecznych, które dotykają osoby chore, słabe, ich opiekunów. W treści przytoczę zagadnienia uznając, iż stanowią priorytet, wymagają natychmiastowej interwencji, regulacji prawnej pozwalającej na stabilizację, ochronę interesów podmiotów najsłabszych.

Pierwsza sprawa, która zaniepokoiła tysiące osób z tego środowiska, to podjęcie tematu przez decydentów o zamiarze likwidacji tzw. subkont. Wdrożenie możliwości uruchamiania subkont przez organizacje pożytku publicznego – Fundacji, było poprzedzone długim procedowaniem formy zbierania darowizn w ten sposób.

Fundacje, jako instytucje pożytku publicznego, są podmiotami, które w myśl przepisów prawa mogą prowadzić zbiórki publiczne od darczyńców. Przekazane środki stanowią kapitał Fundacji, zasilają konto wprost organizacji pożytku publicznego. Organizacje przyjmują podopiecznych na zasadzie umowy, po uprzednim spełnieniu warunków wynikających z określonych Regulaminów wewnętrznych tych instytucji. Subkonto, to udostępnienie konta ogólnego Fundacji podopiecznemu. Pozyskiwanie środków finansowych, to ciężka praca, trud, pokonanie wielu barier, aby dotrzeć do darczyńców, poprosić o darowanie kwoty z przeznaczeniem na leczenie osoby w potrzebie.

Rodzice, bliscy, znajomi chorego docierają do rzeszy osób prosząc o wsparcie. Korzyść jest oczywiście wobec dwóch stron – zabezpieczenie podopiecznego w finanse, które otrzyma po udokumentowaniu poniesionych kosztów, jak i Fundacji, która może chociażby odsetki od zgromadzonego kapitału przeznaczyć na cele statutowe. Wiedza, iż zdobywane środki przez Rodzinę, bliskich podopiecznego trafią do wspólnego koszyka, nie wyzwoli tak ogromnego zaangażowania ludzi, którzy kwoty pozyskują. Wiele Fundacji posiadających osobowość prawną w taki sposób swobodnie funkcjonuje. Funkcjonują również Fundacje, które samodzielnie docierają do sponsorów, zasilają konto wspólne podmiotu, dalej środki przeznaczają na określone cele. Wypracowany, sprawdzony system wspierania niepełnosprawnych przez organizacje pożytku publicznego z udostępnianiem subkont jest transparenty, czytelny dla osób potrzebujących, jak i darczyńców.

Szanowny Panie Ministrze,
W pełni podzielam Pana pogląd, iż troska o osoby z dziećmi z niepełnosprawnością w małych, nikomu nieznanych miejscowościach jest bardzo ważna. Zaprzeczam jednak z pełną stanowczością Pana interpretację: cyt. „rola pożytku publicznego jest szczególnie tam, gdzie nie docierają środki z dużych środowisk miejskich”(..) oraz, że opiekunowie osób z małych miejscowości nigdy nie otrzymają takiej ilości środków, jakie pozyskać można w większych aglomeracjach.

Uważam, że dana jednostka chorobowa przebiega tożsamo u dziecka mieszkającego w Warszawie, czy w miejscowości X z ilością mieszkańców 100 osób. Dzieci z porażeniem mózgowym np. wymagają identycznej opieki specjalistycznej, bez względu na to, gdzie mieszkają.

Dostęp do pomocy medycznej, placówek publicznych, prywatnych z oczywistych względów mają ułatwiony osoby z większych aglomeracji. Stan ten, to nie brak możliwości w pozyskaniu środków na leczenie z udziałem organizacji pożytku publicznego, a wina systemu, który dysproporcje stworzył. W tym miejscu zasadnym byłoby nałożenie obowiązków na organy administracji państwowej, które to służyłyby pomocą w zabezpieczeniu poprawnej opieki osobom zamieszkującym w miejscach odległych.

Nie zgadzam się również ze stwierdzeniem, iż osoby z mniejszych, biedniejszych części kraju mają ograniczone możliwości w dostępie do Fundacji.Przykładem może być mój autystyczny wnuk, który jest podopiecznym Fundacji z siedzibą we Wrocławiu, mieszka na obrzeżach Bydgoszczy.

Jestem świadoma, iż tysiące osób w kraju może nie mieć dostępu do komunikacji elektronicznej. W tym przypadku również wystarczy niewielka pomoc ze strony np. Wójta, pracowników gminy, którzy pomogą opiekunowi złożyć dokumenty w wybranej przez niego Fundacji, dziecko w terminie kilku dni stanie się podopiecznym. Dalej pozyskiwanie darczyńców będzie identyczne, jak w sytuacji Rodzin mieszkających w większych miastach; słanie apeli, próśb, pozyskiwanie darczyńców.

Zapewniam Pana, że osoby niepełnosprawne, biedne, żyjące na skraju ubóstwa są w całym kraju. Tym samym wskazywanie, że organizacje pożytku publicznego powinny koncentrować się na osobach mieszkających w odległych miejscach mija się zupełnie z rolą tych podmiotów. Wsparcie, pomoc kierowana musi być do wszystkich w potrzebie,bez względu na to, czy zamieszkuje w dużej aglomeracji, czy bardzo małej.

Wobec tych argumentów proszę w imieniu rzeszy osób, aby forma pozyskiwania środków, utrzymanie subkont została zaakceptowana stosownym aktem prawnym, dającym poczucie stabilizacji, bezpieczeństwa tym, którzy już są podopiecznymi Fundacji, bądź nimi będą.

Panie Ministrze,
W marcu 2013 r. Rząd zdecydował, że osoby pobierające świadczenie pielęgnacyjne, czyli takie które zrezygnowały z zatrudnienia lub jego nie podjęły w celu opieki nad dzieckiem niepełnosprawnym – otrzymają dodatkowe 200 zł miesięcznie (niezależnie od dochodu i innych świadczeń). Kwota została przyznana za okres od kwietnia do końca grudnia 2013 r. Przyznawanie, płatność świadczeń odbywa się z udziałem Miejskich lub Gminnych Ośrodków Opieki Społecznej. Podmioty podlegają bezpośrednio strukturalnie pod Prezydentów Miast, Wójtów Gmin.

W tym miejscu chciałabym zainteresować Pana, Pełnomocnika Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych o wysoce nagannych praktykach stosowanych przez pracowników MOPS w niektórych regionach kraju. Wobec jakich podstaw prawnych rozpoczęli lustrację Rodziców dzieci z orzeczeniem o niepełnosprawności ? Pracownicy odwiedzają miejsca zamieszkania osób, zadają pytania, które są - wobec oceny Rodziców, wręcz upokarzające. Trudno zrozumieć sens pytań czy w Rodzinie bliższej, dalszej ktoś był karany, czy była, jest założona niebieska karta, opis czynności wykonywanych przez Rodzica w czasie, kiedy dziecko przebywa w przedszkolu, szkole itd., wskazanie przyczyn o konieczności odstąpienia od świadczenia pracy, wskazywanie na inne rozwiązania np. podjęcie pracy, prośba o pomoc członków Rodziny o opiekę nad dzieckiem w tym czasie itd.

Uważam, że osoby zatrudnione w Ośrodkach powinny nade wszystko posiadać predyspozycje do pracy na rzecz osób słabych, chorych, biednych. Empatia, zrozumienie, życzliwość, chęć niesienia szczerej pomocy – te cechy powinny podlegać starannej ocenie przy doborze pracowników na tak delikatnym odcinku pracy.

Rodzice, opiekunowie dzieci niepełnosprawnych powinny być wyjątkowo szanowani, za to, co czynią. Za swój trud, Miłość ogromną zbyt często przychodzi im pokonywać bariery, które ze złej woli urzędnika, personelu medycznego są stawiane.

Zapobiegając przykrościom, które nie powinny mieć miejsca, proponowałabym uruchomienie infolinii właśnie przy biurze Pana Ministra, gdzie osoba kompetentna pozyskiwałaby wiedzę od opiekunów niepełnosprawnych, dalej ze swojego parametru podejmowałaby kroki zmierzające do wyjaśnienia, ewentualnego ukarania osób, które swoim zachowaniem upokorzyły Rodzica.

Jestem przekonana, iż stanowiłoby to ochronę tych najsłabszych, dalej mobilizowało pracowników w różnych obszarach do wdrażania obowiązujących procedur, które nie znajdują w rzeczywistości poszanowania.

Bardzo często skrzywdzony słowem, czynem Rodzic trawi swoją niemoc sam, bez wsparcia. Zmęczenie ogranicza kierowanie skarg w formie pisemnej. Milczenie daje przyzwolenie do stosowania niedozwolonych praktyk przez osoby władne w podejmowaniu różnych decyzji.

Ostatnia prośba, błaganie wręcz kierowane na Pana adres;
Panie Ministrze,
Niczyja to wina, że w Rodzinie pojawiło się wyczekiwane, niepełnosprawne dziecko. Niczyja to wina, że dziecko po kilku, kilkunastu latach beztroskiego życia nagle objawiło swoją chorobę. Szok, bunt, z czasem przeogromna walka o utrzymanie zdrowia, życia chorego.

Zazwyczaj Matka podejmuje trudną decyzję – pozostawia pracę zawodową, dyplom z marzeniami o karierze chowa do szuflady.
Budżet domowy zostaje uszczuplony o pobory uzyskiwane z tytułu świadczenia pracy, przy jednoczesnym wzroście wydatków potrzebnych na leczenie, wspieranie dziecka.

Sytuacja społeczna Rodzin osób niepełnosprawnych nie jest Panu obca. Posiada Pan doskonałą wiedzę, w jaki sposób Rządy różnych krajów otaczają opieką socjalną niepełnosprawnych, ich Rodziny. Odbywał Pan staż w obszarze systemów opieki społecznej w Danii, Francji, Belgii, Niemczech.

W dniu 1 maja 2004 r. Polska z pełnym optymizmem wstąpiła w szeregi Unii Europejskiej. Wiele nadziei na poprawę bytu szarych obywateli w naszym kraju, wiele obietnic.

Płyną środki z Unijnego budżetu na różne cele. Trudno je dostrzec niestety wobec wspierania osób najbardziej potrzebujących – niepełnosprawnych. Opieka socjalna w Polsce zajmuje „szczytne” 4 miejsce z końcowej listy wszystkich państw członkowskich. Listę „szczodrych „ państw za nami zamyka Rumunia, Bułgaria, Łotwa. Zasiłek wzrósł do kwoty łącznej 820 zł plus 150 zł świadczenia. Rodzic, którego dotknęło nieszczęście otrzymuje zabezpieczenie socjalne w wysokości 970 zł Kwota w tej wysokości nie wystarczy na zabezpieczenie procesu najskromniejszego leczenia dziecka. Skąd wobec tego środki na skromne życie, odzież, media, stałe płatności ? Rodzic przyjmuje na siebie cały ciężar opieki nad dzieckiem, 24 godziny na dobę.

Od lat opiekunowie proszą o regulację prawną, uznanie opieki jako pracę zawodową gwarantującą możliwość zaliczenia tego okresu do lat przepracowanych, gwarancją uzyskania w przyszłości prawa do swoich zasiłków emerytalnych. Kolejne Rządy oddalają problem – dlaczego ? Logika podpowiada, że opieka Rodzica nad swoim dzieckiem odciąża państwo. Utrzymanie podopiecznego w placówkach opieki, to koszt około 3000 zł. miesięcznie. Rodzice nie oddają swoich dzieci w 90% przypadków. Z tego tytułu ponoszą karę, popadają w ubóstwo bez swojej winy.
Czas przerwać ten stan jak najszybciej. Możemy złożyć Projekt Ustawy z inicjatywy społecznej. W tym przypadku potrzeba 100 000 podpisów obywateli.

Nie widzę takiej potrzeby. Wam, Parlamentarzystom dajemy swoje mandaty zaufania do reprezentowania naszych interesów w sposób równy, wobec wagi problemu.

Z Waszej strony wystarczy 15 osób, aby proces legislacyjny został rozpoczęty. Nie wierzę, że 15 osób z grupy Posłów nie poda pomocnej dłoni, kolejny raz odrzuci potrzeby najsłabszych. W ostatnim czasie setki godzin poświęcacie Państwo debatom nad Projektami, które przygotowane tak szybko trafiają pod obrady. Wiodący temat, to równouprawnienie dla WSZYSTKICH OBYWATELI TEGO KRAJU. Słusznie, popieram. Każdy ma prawo do obrony swoich racji. Debatujecie Państwo nad związkami partnerskimi, legalizacją posiadania narkotyków, innymi sprawami wynikającymi ze sporów wewnętrznych partii, które funkcjonują z naszych, publicznych środków. Gratuluję siły przebicia, nadanie biegu sprawom ww. tematach osobom, którym zależy na zaspakajaniu swoich potrzeb.

Środowisko niepełnosprawnych niestety takiego szczęścia nie ma. Nie pamiętam publicznej debaty zmierzającej do wzmocnienia pozycji społecznej osób niepełnosprawnych, ich Rodzin. Zdesperowani Rodzice demonstrują swoje oburzenie w różny sposób.

Rząd trwa w swojej ciszy… pokrzyczą, osłabną, pójdą.
Do Pana Ministra kieruję ten apel o pomoc i wsparcie Projektu chociaż w obszarze uznania prawnych opiekunów niepełnosprawnych, jako osoby świadczące pracę, płatność na ich rzecz wszelkich świadczeń jakie pracownik otrzymuje.

Nie tłumaczcie się proszę kryzysem, brakiem środków. To nie jest prawdą. Wystarczy chęć, inicjatywa, środki negocjujcie w Unii, szukajcie rezerw – znajdą się. Wierzę, że z chwilą podjęcia debaty- za przyjęciem Projektu będzie prawa, lewa strona wraz z centrum. Wierzę, że Projekt kierujący do konstrukcji Ustawy zostanie poparty jednogłośnie.

Trzeba tylko temat podjąć, nic więcej. Pan, Panie Ministrze jest adresatem Listu. Wierzę, że jeżeli obecna koalicja nie będzie dążyła do tak ważnych zmian, zrobią to Posłowie z innego ugrupowania, z opozycji. Będę tak długo prosiła w imieniu tych, którzy mnie proszą, póki mi sił starczy. Nadmienię tylko, że sama jestem chora i biedna. Inwestowałam ogromne środki finansowe w kształtowanie umysłu mojego zaburzonego na autyzm wnuka.

Pomagałam odciążając Państwo, pogrążając się w długach. Nie żałuję, bo dziecko wychodzi ze szponów autyzmu. Za kilkanaście lat będzie samodzielnym obywatelem, który być może podejmie pracę, nie będzie zdany na wsparcie Państwa.

Reasumując: Proszę o utrzymanie subkont tworzonych w Fundacjach na potrzeby danej osoby, zaostrzenie nadzoru nad podmiotami, które powinny nieść wsparcie, nie pogardę wobec słabszych, regulację prawną wobec opiekunów prawnych osób niepełnosprawnych uznając ich opiekę jako jeden z zawodów, świadczenie ciężkiej pracy.

Z wyrazami szacunku
Małgorzata KlemczaK
(Babcia Gosia – Babcia autystycznego chłopca)


„Choroby są po to, by nam przypominać, że nasz kontrakt z życiem
może być w każdej chwili unieważniony”
– Emil Cioran



------------
Proszę udostępnij, skopiuj, podpisz się pod nim i wyślij ten list także do Ministra Jarosława Dudy! Razem możemy więcej!


Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej
ul. Nowogrodzka 1/3/5
00‐513 Warszawa
e‐mail: info@mpips.gov.pl
------------

Link do wydarzenia:

https://www.facebook.com/events/196246323859631/?ref=3